Każdy człowiek inaczej odczuwa przestrzeń i sytuacje, subiektywnie je ocenia na podstawie swojego sposobu postrzegania świata, wykształcenia i doświadczenia. Jeżeli świadomie chcemy stworzyć w ogrodzie określoną atmosferę, powinniśmy kierować się wszystkimi zmysłami. Sama donica z terakoty nie uczyni z naszego kawałka ziemi toskańskiego ogrodu. Włoski krajobraz wyda nam się na wyciągnięcie ręki, dopiero gdy wieczorem, w otoczeniu nagrzanych od słońca ścian, przy szklaneczce czerwonego wina poczujemy wokół zapach lawendy lub sosny, a szaro listne byliny na wysypanej żwirem rabacie przypomną nam suchy, letni krajobraz południa Europy.
Przy projektowaniu ogrodu w centrum uwagi pozostaje zawsze atmosfera, która powinna w nim panować. Przede wszystkim chodzi tutaj o właściwe połączenie elementów danego stylu, materiałów, szaty roślinnej, architektury i otoczenia, a nie o zbiór przedmiotów wyposażenia ogrodu. Obecnie dysponujemy znacznie większą niż kiedykolwiek gammą wszelkiego rodzaju elementów architektury krajobrazu. Wybór stylu ogrodu wymaga sporo czasu, gdyż utrudnia go mnogość najróżniejszych ofert.
Z grubsza rozróżnia się następujące style ogrodów:
-style historyczne, np. ogród renesansowy, barokowy, krajobrazowy, średniowieczny ogród przyklasztorny albo ogród kubistyczny;
-style kształtowane przez otoczenie, np. ogród chłopski, miejski dziedziniec, ogród dachowy itd.;
- style narodowe, np. ogród chiński, amerykański, kolonialny, japoński, angielski, wiejski;
-kształtowany przez określony krajobraz: ogród prowansalski, skandynawski, wrzosowy lub egzotyczny ogród dżunglowy.
U góry: Dzięki połączeniu barw, materiałów, wyposażenia i roślinności panuje tutaj egzotyczna atmosfera.
