Gdy na fasadzie budynku znajdują się ukośne elementy, samo nasuwa się przeniesienie tego przebiegu linii do ogrodu i nawiązanie tym samym stwarza się połączenie między budynkiem a ogrodem.
W sztuce ogrodniczej, przede wszystkim w feudalnym ogrodach okresu renesansu, specjalnie budowano ukośnie biegnące ścieżki, by spacerujący po niech goście zachwycali się wielkością i rozległością terenów parkowych. Były one bowiem symbolem władzy, potęgi i bogactwa. Na skrzyżowaniach można było dostrzec, jak daleko tereny te rozciągały się we wszystkich kierunkach. Jeszcze dzisiaj w obliczu tak imponującego otoczenia jednostka czuje się zagubiona. Ten efekt był z pewnością zamierzony.
Przeniesioną w naszą epokę podstawowa kompozycja oparta na ukośnych liniach oferuje wiele możliwości. Powstają osie widokowe i niewidoczne z domu nisze. Skracające pod kątem ścieżki stale zaskakują spacerowiczów nowymi widokami. Oprócz tego tak ukształtowana przestrzeń daje się podzielić na mniejsze płaszczyzny lub kwatery ogrodowe. Te z jednej strony mają w sobie określoną atmosferę, z drugiej zaś, dzięki przekrojowej formie, tworzą całość. W ogrodach o kompozycji ukośnej stosunkowo łatwo daje się rozwiązać częsty problem zasłaniania widoków. Prosto biegnący wzdłuż granicy działki mur albo płot, który niczym parawan chroni przed spojrzeniami sąsiadów, wyglądają mniej dominująco, ponieważ na trójkątnych płaszczyznach mogą rosnąć pojedyncze rośliny ozdobne, krzewy i pnącza. Dzięki nim ogrodzenie ma lżejszy wygląd. Usytuowany na tyłach ogrodu kącik wypoczynkowy z ukośnie ustawionymi miejscami do siedzenia jest osłonięty koroną drzewa pigwowego przed spojrzeniami sąsiadów. Zwłaszcza w lecie może on się stać ulubionym zakątkiem ogrodu.
Wiele z tego, co zostało powiedziane na temat prostokątnej kompozycji ogrodu, jest słuszne także tutaj. Na przykład, także tutaj pomocne przy projektowaniu może być użycie siatki. Przebieg ścieżek, umiejscowienie kącika do siedzenia lub położenie oczka wodnego wychodzą przy tym prawie automatycznie. Przy projektowaniu należy jednak stale zwracać uwagę na osie widokowe i związki z budynkiem, aby obraz ogólny był spójny i żeby ogród tworzył jedność z domem i otoczeniem.
Przekątne przyczyniają się do powstania niezwykłego napięcia i szczególnego poczucia przestrzeni. Aby tego rodzaju założenie ogrodowe dobrze się rozwijało i ukazywało pełnię swojego piękna, wymagane są jednak duża dawka empatii i wyczucie proporcji. Zwłaszcza w wypadku niewielkich działek pożyteczne może być ukształtowanie ogrodu za pomocą ukośnie biegnących linii, ponieważ sprawia ono, że mała przestrzeń wydaje się większa. Przekątna jest najdłuższą linią na planie prostokątnej działki. Jeżeli przestrzeń wykorzystuje się aż po najodleglejszy zakątek, ogród wydaje się o wiele większy niż sugerował to jego pierwotny rzut.
Projekt: Podstawą tego planu jest prostokątna siatka obrócona o 45stopni. Przed domem powstał duży, uformowany w kształcie trójkąta taras. Wystarczające płaszczyzny, które wcinają się w taras, łagodzą jego geometryczną formę. Zależnie od sposobu zagospodarowania mogą być to płaszczyzny zacisznego kącika wypoczynkowego, różnorodnie obsadzonej rabaty albo kilku basenów.
U góry: Symetrycznie zaaranżowany ogród z krzyżującymi się ukośnie ścieżkami i strukturalną, architektoniczną szatą roślinną przenosi nas w inną epokę.
Pośrodku: Ukośnie biegnące żywopłoty dodają uroku ogrodowi także na przedwiośniu.
U dołu: Ukośnie biegnąca ścieżka, otoczona „sztucznie” stworzoną bujnie ukwieconą łąką, prowadzi do ukrytego tarasu.
