faza : zielony szkielet
Każde dobre nasadzenie ma strukturę, rytm, i właściwe proporcji. Tylko świadome pogrupowanie roślin stwarza harmonijny obraz całości. Im jaśniejsza koncepcja , tym bardziej jednoznaczny i przekonujący jest ostateczny wynik. Planowanie nasadzeń zaczyna się od wyboru dużych, tworzących szkielet ogrodu roślin, które nadają ton całości i stanowią punkty widokowe oraz tło. Przy tym ustala się założenia charakteru ogrodu. Wszystkie kolejne rośliny będą im podporządkowane.
Wybór roślin wiodących w tworzeniu szkieletu ogrodu zależy od różnych kryteriów:
1.Pożądaną atmosferę określa wygląd roślin. Ramy ogrodu śródziemnomorskiego utworzą inne rośliny niż ramy ogrodu azjatyckiego, a ogród naturalny będzie utworzony z większej ilości miejscowych roślin niż miejski ogród w stylu orientalnym.
2.Wielkość ogrodu decyduje o wysokości sadzonych roślin. Podczas gdy w ogrodach parkowych szkielet ogrodu tworzą duże drzewa, w ogrodzie średniej wielkości są to raczej małe drzewa, duże krzewy i pnącza na pergolach lub ścianach. Na wyjątkowo małych przestrzeniach tę funkcję mogą jednak przejąć mniejsze krzewy i pojedyncze byliny. Jednoznaczne przypisanie wielkości rośliny do jej funkcji przestrzennej nie jest możliwe.
3.Istniejące, niepodlegające zmianom otoczenie określa charakter ogrodu. Architektura domu, jego kolory i materiały, z jakich został wykonany, ale także sąsiednie budynki, mają taki sam wpływ na ogród jak istniejące w nim rośliny, które trzeba zachować. Rosnące drzewa, duże krzewy i żywopłoty można zintegrować z projektem, tworząc z nich szkielet ogrodu. Odnosi się to również do roślin znajdujących się w sąsiednich ogrodach, które przez swoją wielkość i dominację wpływają na własny ogród.
4.Warunki otoczenia, czyli światło, gleba i warunki atmosferyczne w ogrodzie, tworzą podstawę życia roślin. Trzeba je uwzględniać, gdy chce się stworzyć nasadzenia stabilne i dobrze funkcjonujące w ogrodzie przez długie lata. Nie każda roślina znosi na przykład upalne słońce na południowej ścianie domu czy też uporczywą wilgoć gliniastego podłoża. Ponadto poszczególne gatunki roślin wymagają różnego stopnia kwasowości gleby i zawartości składników mineralnych.
5.Siła roślin i ich odporność na mróz stanowią również ważne kryterium doboru Wiodące rośliny szkieletowe tworzą w ogrodzie przez wiele lat ramy, w które wkomponowane SA pozostałe rośliny. Dlatego już na początku powinno się zwracać uwagę na to, żeby wybierać rośliny odporne na choroby i mróz, odpowiednio do poszczególnych regionów.
6.Czas na ciągłą pielęgnację należy uwzględnić już na samym początku projektowania ogrodu. Najlepsze nasadzenia, z najlepszymi kompozycjami kolorystycznymi i kwiatowymi, szybko utracą swój czar, gdy ich pielęgnacja nie będzie odpowiedniej jakości ani wystarczająco intensywna. Koszenie trawników, wyrywanie chwastów, usuwanie zwiędłych kwiatów oraz przycinanie żywopłotów i kształtowanie drzew i krzewów powinno być przeprowadzane, w zależności od rodzaju roślin i ich kombinacji, raz w tygodniu lub kilka razy w roku, żeby nasadzenia mogły się optymalnie rozwijać. Jeżeli nie mamy czasu na intensywną pielęgnację ogrodu, powinniśmy zrezygnować z takich wymagających roślin lub wynająć firmę, której zlecimy pielęgnację ogrodu.
Główny szkielet nasadzeń: Rosnące już wcześniej drzewa zostały uzupełnione kolejnymi dużymi krzewami. Złotokap o dekoracyjnej zielonej korze i jaskrawożółtych kwiatach osłania drewniany taras. Kwitnący od stycznia zimokwiat wczesny znajduje się bezpośrednio w polu widzenia z pokoju dziennego, a drzewo pigwy, ze swoimi wspaniałymi żółtymi owocami i dużymi białymi kwiatami, dominuje nad obszarem na południe od budynku gospodarczego. Zimozielony żywopłot z cisów dzieli ogród na sektory, nadaje im głębie i tworzy tło bylinom, które będą sadzone później.
Rośliny jako szkielet i dominanta
Rośliny „szkieletowe” stanowią ramy ogrodu. Tworzą tło, decydują o panującym w ogrodzie nastroju, a ich układ podkreśla jego jedność. Poza tym stwarzają akcenty strukturalne, prowadzą linie wzroku i wyznaczają określone stałe punkty w ogrodzie, tzw dominanty.
Aby także zimą widoczny był ów szkielet, dobrze jest, gdy przynajmniej część dużych roślin jest zimozielona. Mogą to być przede wszystkim cisy (Taxus baccata), bukszpany (Buxus sempervirens var arborescens), bambusy (Phyllostachys aurea), laurowiśnie (Prunus laurocerasus) i różne gatunki zimozielonych kalin (Viburnum). W nieco bardziej osłoniętych miejscach sadzi się, o ile jest taka potrzeba, także wyszukane i egzotyczne rośliny, takie jak laurowiśnia iberyjska, zimozielona magnolia, eukaliptus tasmański, dąb ostrolistny i palma szorstkowca fortunnego. Ponieważ często potrzebna jest całoroczna osłona przed wzrokiem ciekawskich, należy dobrze zastanowić się nad umiejscowieniem soliterowych roślin zimozielonych.
Również drzewa i krzewy zrzucające liście mogą zimą stanowić bardzo dekoracyjne elementy, przyciągające wzrok. Ponieważ rośliny szkieletowe ogrodu zwykle znajdują się raczej na drugim planie, powinny stanowić szczególną atrakcję w czasie fazy odpoczynku innych roślin. Bardzo atrakcyjną, rzucającą się w oczy, kolorową korę mają na przykład zielono prążkowany klon hondoański (Acer capillipes), ognistoczerwony dereń biały, odmiany syberyjskiej (Cornus alba ‘Sibirica’), rdzawoczerwona wiśnia japońska (Prunus serrula) lub śnieżnobiała brzoza pożyteczna (Betula utilis).
Owoce, które długo utrzymują się na gałęziach, także stanowią atrakcyjny widok. Mogą to być żółte lub czerwone jabłuszka jabłoni ozdobnych (Malus ‘Wintergold’ lub ‘Red Sentinel’), różowe jagody jarzębiny (Sorbus vilmorinii), dekoracyjne kolby sumaka octowca (Rhus Typina) lub jaskrawopomarańczowe owoce rokitników ( Hippophae rhamnoides).
Kwitnące zimą drzewa i krzewy, które już w grudniu zaczynają rozwijać swoje kwiaty, jak np. wiśnia różowa (Prunus subhirtella ‘Autumnalis’), parocha perska (Parrotia perlica), oczar omszony (Hamamelis mollis), kalina boddnanteńska (Vibur-num x bodnantense ‘Dawn’) lub, zwane białą forsycją, abeliofylum koreańskie (Abeliophyllum distichum) wyglądają wyjątkowo ładnie na tle wiecznie zielonego tła.
Formowane rośliny, przycinane na żywopłoty, kolumny, kule lub piramidy, mogą znaleźć zastosowanie w ogrodach architektonicznych. Do formowania nadają się przede wszystkim gatunki, które po przycięciu chętnie wypuszczają pędy, gęsto się rozgałęziają i mają raczej drobne listki, jak np. cis (Taxus baccata), bukszpan (Buxux sempervirens var. Arborescens) , ligustr (Ligustrum vulgare ‘Atrovirens’), grab pospolity (Carpinus betulus), buk zwyczajny ( Fagus sylvatica) i dereń jadalny (Cornus mas).
Przy wobrze roślin na żywopłoty należy odpowiedzieć sobie na poniższe pytania:
-Jak wysoki żywopłot chcemy mieć?
-Czy żywopłot ma być zimozielony, czy może gubić liście na zimę?
-Czy żywopłot ma być kwitnący, czy raczej pełnić funkcję spokojnego tła?
-Czy powinny być użyte kolczaste rośliny, np. jako ochrona?
Również rośliny o „architektonicznych pokrojach” takie jak wąskie kolumny cyprysów (Cupressus sempervirens ‘Stricta’) lub kolumny wiśni japońskiej (Prunus serrulata ‘Amanogawa’), albo okrągła korona robinii akacjowej (Robinia pseudoacacia ‘Umbraculifera’) lub klonu (Acer platanoides ‘Globisyn’) tworzą w ogrodzie czyste formy i struktury.
Nowe nasadzenia do tworzenia szkieletu ogrodu powinny być przeprowadzane na bazie dużych roślin. W sytuacji gdy zdecydujemy się na jakiś wyjątkowo uroczy, ale wolno rosnący i, co często się z tym wiąże, kosztowny krzew, możemy przyjąć plan dwufazowy. Ten drogi krzew kupujemy w tańszej, mniejszej wersji, a jego dominującą rolę przekażemy tymczasowo jakiejś szybko rosnącej roślinie, która możemy kupić po korzystnej cenie. Gdy tylko nasz faworyt osiągnie pożądaną wielkość, usuniemy jego dublera.
U góry: Pierwszy plan obrazu opanowały architektoniczne kształty kulistych wiśni i żywopłotu.
Po lewej: Również pnącza, jak ta uroczo kwitnąca glicynia, mogą być roślinami wiodącymi w ogrodzie.
U góry: W tym ogródku frontowym dominuje wielka, bujnie kwitnąca na wiosnę wiśnia i regularnie przycinany zimozielony żywopłot.
Faza: kwitnąca dekoracja
Krzewy, róże i rododendrony, drzewka i krzewy owocowe, wysokie trawy ozdobne i dekoracyjne byliny soliterowe, pnącza i rośliny pojemnikowe wybiera się i tworzy z nich spójną kompozycję.
Przy wyborze roślin tej fazy obowiązują właściwie te same kryteria, co przy zestawianiu roślin szkieletowych. Wyraźny punkt ciężkości stanowi teraz atmosfera, którą chcemy stworzyć. Musimy uwzględnić różny czas kwitnienia poszczególnych roślin i skomponować z nich harmonijny obraz całości. Zmienność barw liści i kwiatów oraz różnorodna faktura liści i płatków stwarzają nieograniczone możliwości kształtowania ogrodowej przestrzeni.
Aby planowana szata roślinna spełniała wszelkie oczekiwania i dała zamierzone efekty, należy stworzyć pomocnicze narzędzie. Wykaz najważniejszych celów nasadzeń, zapisanych w punktach, nie pozwoli nam stracić z oczu głównego zamierzenia.
Planując przyszłą kompozycję roślin możemy skorzystać z atlasów roślin, zawierających wyczerpujące informację na ich temat, oraz katalogów firm szkółkarskich i ogrodniczych. Doświadczony projektant ogrodów wie, jakie rośliny można z powodzeniem łączyć ze sobą, a do osiągnięcia lepszych efektów być może również chętnie zajrzy tu i ówdzie. Jeżeli jednak brakuje nam wprawy, przy pierwszym projekcie będziemy oczywiście potrzebować odpowiednio więcej czasu.
Aby w ogólnym kontekście nie zapomnieć o żadnej właściwości jakiejś rośliny, należy sporządzić pomocniczą tabelę. Umieszcza się w niej nazwy, końcową wielkość, okres kwitnienia, kolor kwiatów i liści tych roślin, które są brane pod uwagę przy nasadzeniach. Ponadto należy zostawić miejsce na uwagi dotyczące cech szczególnych, takich jak: intensywny zapach, przebarwienia jesienne, dekoracyjne owoce, lub skłonność do wypuszczania rozłogów korzeniowych.
Kolejnym krokiem jest rozmieszczenie roślin w ogrodzie. Tutaj będzie potrzebna plansza, na której jest już naniesiony szkielet ogrodu z roślinami podstawowymi. Planując nasadzenie rośliny, należy spróbować stworzyć w ogrodzie harmonijną jedność – w tym celu wybrane rośliny porządkujemy i dzielmy na grupy. Niektóre rośliny można zwielokrotnić i rozmieścić w ogrodzie w różnych miejscach. Dzięki optycznym powtórzeniom ogród zyskuje na stabilności i tworzy spójniejszą całość. Poszczególne rabaty korelują ze sobą. Ogród zaplanowany bez powtórzeń, składający się z luźnych zbiorów pojedynczych, różnorodnych krzewów i bylin, sprawia często wrażenie przeładowanego i niespokojnego. Planując rośliny i grupy rośliny do ogrodów ekspresyjnych, pełnych napięć preferujemy liczby nieparzyste, ponieważ oko ludzkie tworzy między nimi niewidocznie linie i dynamiczne trójkąty lub pięciokąty. Do planowania spokojnych, raczej statycznych ogrodów nadają się liczby parzyste. Brama z dwóch kolumnowych wiśni lub kwadrat z czterema bukszpanami na rogach dają poczucie stabilizacji równowagi.
Dopełnienie kwiatami, liśćmi i zapachem: Ogród zapełnia się krzewami, dużymi Drawami i różami. Miskant chiński otacza szemrzącymi na wietrze liśćmi drewniany taras. Leszsczynowiec skąpo kwiatowy, mahonia japońska już wczesną wiosną cieszą swoimi żółtymi kwiatami, a zimozielony powojnik oszałamia swoim intensywnym zapachem. Kwitnący niezmordowanie dziurawiec, żółte róże i różowa jeżyna wonna stanowią mocne akcenty, podczas gdy zimozielone kuliste bukszpany stwarzają punkty spokoju. Powojniki ze swoimi delikatnymi kwiatami, bluszcze, i dzikie wino na ogrodzeniu obejmują ogród, pachnąca pnąca róża i zimozielona akebia zacieniają kącik śniadaniowy.
Rośliny nadają ton
Rośliny nadają ogrodowi jego indywidualny charakter. Uzupełniają i łączą, stwarzają wizualne dominanty i ostatecznie określają jego wygląd. Mogą być użyte nie tylko jako środek do osiągnięcia celu, lecz decydująco wpływać na ogólny styl ogrodu.
Funkcje roślin w ogrodzie można w uproszczony sposób podzielić na trzy kategorie:
•Służą one jako ozdoby, które podporządkowują się architekturze budynku i ogrodu;
•Albo podkreślają nastrój poszczególnych stref ogrodu i równoważą istniejącą zabudowę architektoniczną;
•Albo znacząco wpływają na styl ogrodu i wszystkie pozostałe elementy są im podporządkowane. Takie ogrody tematyczne, w których rośliny zajmują centralne miejsce, są spełnieniem marzeń każdego miłośnika ogrodów. Ogród staje się powierzchnią wystawienniczą wszystkich obiektów kolekcjonerskich, poletkiem doświadczalnym hodowli roślin, a czasami także miejscem pielgrzymek znawców roślin i miłośników ogrodu.
W dużych ogrodach mogą znaleźć miejsce różne grupy tematyczne, zaplanowane w różnych przestrzeniach. Gdy upłynie czas rozkwitu jednej grupy roślin, następna pojawia się w pełnej krasie. Właściciele małych ogrodów muszą ograniczać się często do jednego tematu.
W ogrodzie zapachowym stosuje się krzewy i byliny o intensywnie pachnących kwiatach/liściach. Na pierwszym planie znajdują się wrażenia nie wizualne, lecz te wywoływane zapachem roślin. Za pomocą zapachów tworzymy nastroje. Na przykład lawenda połączona z laurem i rozmarynem wzbudza latem wspomnienie Prowansji lub Toskanii.
Ogród rododendronowy jest typowym ogrodem wiosennym. Od końca lutego do końca czerwca rozbłyskują wszystkimi odcieniami kolorów: białego, żółtego, pomarańczowego, fioletowego, niebieskiego, różowego, czerwonego, łososiowego – mało które kwiaty mają tak bogate spektrum barw. Ponieważ wiele rododendronów ma zimozielone liście, powstaje spokojna czasami nawet mroczna atmosfera ogrodu. Ciężka i gliniasta gleba, w której łatwo zatrzymuje się woda, jest tutaj nieodpowiednia, podobnie jak gleba wapienna.
W ogrodzie różanym kwitnienie odbywa się od początku kwietnia do pierwszych mrozów, a czasami jeszcze dłużej. Różnorodność róż jest olbrzymia. Krzewy występują nieomal we wszystkich postaciach: od karłowatych po duże, od róż piennych po dziką, od okrywowych, po pnące. Kwiaty mogą być albo małe i liczne, albo duże, pojedyncze, szlachetnie uformowane. Wyróżniają je kwiaty: pojedyncze, półpełne i pełne, w kolorach od białego po czarno czerwony, pastelowe lub jaskrawe odcienie barw oraz bardzo intensywny zapach. Odpowiednie odmiany róż można wybrać spośród odpornych na mróz, choroby i deszcz. Róże lubią słoneczne bogate gleby, zadowalają się jednak także uboższymi stanowiskami. Owoce róż mogą ponadto być bardzo atrakcyjne jesienią lub zimą.
Ogród z traw ozdobnych ma o każdej porze roku niezwykły urok, wraz ze zmianą pór roku zmienia się jego nastrój. Wiosną dominują młode pędy. Większość trwa przycina się na przedwiośniu, przez co ogród wydaje się wtedy jasny i otwarty. Do lata ogród rozwija się w gęstą, bujną zieloną puszczę. Jesienią na plan pierwszy wysuwają się kwiaty traw z atrakcyjnie mieniącymi się wiechami kłosów, a zimą żółte i złotobrązowe kępy tworzą wspólnie ze szronem i śniegiem wciąż zmieniające się pod wpływem światła i cienia obrazy.
Każdy rodzaj roślin ma swoje typowe cechy i specyficzne wymagania odnośnie stanowiska i pielęgnacji. Jeżeli zdarzy się nam „zachorować” na jakiś gatunek, powinniśmy dokładnie sprawdzić, czy warunki naturalne tego miejsca nadają się dla grupy tych roślin. Jeśli nie, to należy najpierw zaplanować i podjąć kroki zmierzające do poprawy gleby oraz osłony stanowiska przed wiatrem lub słońcem.
U góry: Lesisty ogród z cieniolubnymi krzewami i bylinami może być wspaniałym miejscem odpoczynku.
Po prawej: Kwitnące rododendrony i azalie ze swoim bogactwem barw są wiosną nie do pobicia. Ciemnozielone liście pięknie kontrastują z kwiatami.
U góry: Róże w pastelowych kolorach, połączone z lawendą, kwitną bujnie przez całe lato. Kolorystycznie dopasowana altanka dopełnia sielankowego obrazu.
Faza: przykrywanie płaszczyzn i wypełnianie luk
Wolne miejsca, które pozostały na projekcie, teraz zostaną zapełnione. Rośliny zielne, takie jak byliny, kwiaty cebulowe, trawy, paprocie oraz jendo i dwuletnie kwiaty letnie kompletują zaplanowany obraz ogrodu oraz nadają mu ostateczny szlif.
Ogród, składający się z trawnika oraz drzew i krzewów liściastych i iglastych, często sprawia wrażenie niepełnego. Brakuje mu dynamiki i różnorodności, którą do ogrodu wprowadzają byliny. To one oferują różnorodne kształty kwiatów i najróżniejsze kolory i faktury płatków, bogatą paletę barw i liczne warianty pokroju i kształtów roślin. Większość bylin zieleni się latem, a zimą kompletnie zanika, tzn, zimą są niewidoczne. Istnieją też różne warianty zimozielone, które także zimą pozwalają osiągnąć piękne efekty, np. bergenie o mocnych zielonych liściach, które pod wpływem mrozu nabierają kolorów. Ponieważ dobrze czują się zarówno na słonecznych, suchych stanowiskach, jak i w chłodnym cieniu drzew i krzewów, można je zastosować w najróżniejszych sytuacjach.
Planując nasadzenia bylin, powinniśmy zwracać szczególną uwagę, żeby były różnorodne. Takie nasadzenie składa się z dużych bylin indywidualnych, bylin średniej wielkości, gęsto rozkrzewiających się egzemplarzy i niskich, płożących bylin okrywowych. Warto planując listę zakupów posortować rośliny nie tylko pod względem okresu kwitnienia, lecz najpierw podzielić rośliny, odpowiednio do ich wielkości, na trzy grupy. Ułatwi to stworzenie zrównoważonej kompozycji nasadzeń.
Każda bylina wymaga specyficznych warunków. Za gęsto posadzone rośliny nie będą się dobrze rozwijały i będą wymagały co najmniej tyle starań, co rośliny posadzone za rzadko i za luźno. Przybliżona wartość gęstości nasadzeń bylin wynosi od sześciu do ośmiu roślin na metr kwadratowy. Waha się ona jednak bardzo w zależności od wielkości i intensywności wzrostu.
Kolejnym pomocniczym narzędziem do planowania nasadzeń bylin w sąsiedztwie drzew i krzewów jest kalendarz kwitnienia. Taka tabela ułożona jest według okresów kwitnienia i wskazuje na pierwszy rzut oka, w którym miesiącu ogród kwitnie i w jakim kolorze. Kalendarz kwitnienia umożliwia dokonanie ostatecznej korekty i uzupełnień i jest pomocny również w przyszłości przy zamierzonych zmianach nasadzeń. Dodatkowo ułatwia uzupełnianie nasadzeń roślinami cebulowymi i kwiatami jedno- i dwuletnimi. Wzbogacają one cały projekt o dodatkowe kolory i nadają ton, przede wszystkim w pierwszym roku życia ogrodu, często jeszcze ubogim w kwiaty.
Wybór odpowiednich bylin następuje z zasady wg tych samych kryteriów, które zostały przedstawione dla dwóch pierwszych fas nasadzeń. Przez wielką różnorodność kwiatów często niełatwo się zdecydować, którą z roślin umieścimy w swoim zestawie planowanych nasadzeń. Asortyment traw, paproci, i roślin wodnych , które również są oferowane w sprzedaży wraz z bylinami, uzupełni dodatkowo bogactwo możliwości tworzenia.
Obraz ogrodu staje się pełny: Byliny, trawy i rośliny cebulowe tworzą zielony kwitnący dywan. Przywrotnik ostroklapowy, tojeść kropkowana, nachyłek okółkowy, kokorycz żółta, kekonops walijski i pragnia syberyjska ożywiają obraz swoimi żółtymi kwiatami o różnych porach i na różnych wysokościach. Różowe kwiaty werbeny patagońskiej ,malwy, geranium i liatry kłosowej tworzą pojedyncze kontrastujące palmy. Przy basenie liliowce powtarzają kształt liści miskanta chińskiego i stoją w interesującej relacji do tarczownicy i smotrawy okazałej. Żółte narcyzy zwiastują nowy sezon w ogrodzie, a krokusy przebarwiają trawnik na ciemno różowy kolor.
Kwiaty cebulowe i sezonowe
Wyjątkowo piękne obrazy roślinne mogą powstać dzięki nasadzeniom z kwiatów cebulowych i sezonowych. Jedne i drugie mają stosunkowo krótki okres wegetacji i umożliwiają optymalne wykorzystanie powierzchni przeznaczonej na kwietnik .
Bardzo wzbogacają obraz, szczególnie wczesną wiosną, kwiaty cebulowe: śnieżyczki, ranniki zimowe, krokusy i błękitne gwiazdki cebulicy syberyjskiej tworzą gęste dywany, chętnie się rozpościerające w miejscach, w których się dobrze czują. Ponieważ chętnie rosną i kwitną w miejscach, które później zostaną przykryte przez byliny, można ich używać również do nasadzeń uzupełniających.
Trochę później kwitną narcyzy, które preferują chłodniejsze i bardziej zacienione stanowiska, oraz lubiące słońce i ciepło tulipany. Zarówno narcyzy, jak i tulipany mają kwiaty w najróżniejszych barwach i kształtach oraz występują w przeróżnych rozmiarach. Później pojawiają się carskie korony i czosnek ozdobny lilie i gaury, a jesienią mogą zaskoczyć nas fiołki alpejskie i zimowity jesienne.
Nowe ogrody, których byliny, krzewy i drzewa jeszcze się w pełni nie rozwinęły, można z powodzeniem uzupełnić jedno- i dwuletnimi kwiatami sezonowymi. W krótkim czasie osiągają imponujące rozmiary i szczególnie w pierwszym roku po założeniu ogrodu kształtują jego szatę roślinną. Powinniśmy je uwzględnić, planując byliny, i pozostawić im odpowiednio dużo miejsca, żeby nie tłumiły bylin i nie wypierały ich z zajmowanego miejsca. Dobrze nadają się do tego: naparstnica (Digitalis purpurea), dziewanna (Verbascum olympicum), malwa (Alcea rosea), miesącznica roczna(Lunaria Anna), wiesiołek (Oenothera biennia) i werbena (Verbena bonariensis). Ponadto chętnie wysiewają się w odpowiednim dla siebie miejscu w ogrodzie, wypełniając same powstałe tu i ówdzie luki w nasadzeniach.
U góry: Filigranowe białe kwiatki dwuletniej naparstnicy rozjaśniają cienistą rabatę, stwarzając wśród roślin pogodny, miły nastrój.
Ciemnoczerwone liście Żurawki (Heuchera micrantha ‘Palace Purple) podkreślają różowoczerwone baldachimy rozchodnika wielkiego (Sedum telphium ‘Mohrchen’) i sadźca plamistego (Eupatorium maculatum ‘Atropurputeum’). Białe kwiaty zawilców ogrodowych (Anomone japonica ‘Honorine Jobert’) i trzcinnik ostro kwiatowy (Calamagrostis x acutifora ‘Karl Forster’) nadają obrazkowi lekkości.
Połączenie różnych biało kwitnących bylin ze srebrzystoszarymi liśćmi czyśćca wełnistego (Stachys byzantina ‘Silver Carpet’) oraz szaroniebieskimi, szerokimi źdźbłami strzęplicy sinej (Koeleria glaca) sprawia wrażenie chłodu i prawie uroczego nastroju.
Ta kompozycja, sprawiająca wrażenie filigranowej i impresjonistycznej stworzona została z kocimiętki (‘Nepeta faassenii), dzwonków (Camanula) i z drakwi kaukaskiej (Scabiosa caucasica ‘Perfecta’). Tło tworzą ciemnoczerwone liście kopru włoskiego (Foeniuculum vulgare ‘Atropurpureum’) i sadźca pomarszczonego (Eupatorium rugo sum ‘Chocolate’)
Ta pogodna rabata zdaje się, nawet w cieniu, błyszczeć w słońcu. Lekkie zielonożółte kwiatki przywrotnika ostro klapowego (Alchemilla mol lis), pionowe kłosy miecznicy (Sisyrinchium striatum) i oryginalne w kształcie kwiaty żeleźniaka (Phlomis russeliana) pasują doskonale do żółtawych liści żywopłotu, tworzącego tło kompozycji.
