Tilia cordata (Lipa drobnolistna)

Drzewo wysokości do 30 m, o regularnej, szerokostożkowatej koronie, czasami nawet kulistej. W młodości rośnie wolno, ale jest długowieczna i osiąga bardzo duże rozmiary. Osiąga wiek nawet kilkuset lat. Pędy cienkie, nagie, oliwkowobrązowe, często zaczerwienione. Liście okrągławe, długości do 6 cm, u nasady sercowate, nagie, z wierzchu ciemnozielone, matowe lub lekko błyszczące. Spodnia strona sinozielona, z kępkami włosków w kątach nerwów. Brzeg liścia piłkowany. Jesienią liście przebarwiają się na żółto. Kwiaty drobne, żółtawobiałe, zebrane w wielokwiatowych, wyprostowanych, często ponad liśćmi lub nieco zwisających kwiatostanach, bardzo silnie pachnące. Kwitnie w końcu czerwca lub na początku lipca. Owoce drobne (średnicy 6 mm), słabo żeberkowane, jasnobrązowe lub beżowe, dojrzewają jesienią. Bez wartości dekoracyjnej. Najlepiej się czuje na glebach ciężkich (gliniastych, lessowych lub na madach). Dobrze też rośnie na glebach lekkich, ale dostatecznie wilgotnych. Na glebach lekkich, przesychających rośnie powoli i wcześnie traci liście jesienią. Wymaga dużej ilości światła. Nie lubi suszy i zanieczyszczeń miejskich, a zwłaszcza zasolenia. W niekorzystnych warunkach szybko zrzuca liście lub zamierają one już na drzewie. 
Wypuszcza bardzo wiele odrostów z szyjki korzeniowej, które aby utrzymać właściwy pokrój drzewa należy wycinać. Jeśli jest sprzedawana w formie piennej to przez pierwszych kilka lat należy uprawiać ją przy podporze. Doskonała roślina miododajna. Jej drewno jest bardzo miękkie, w związku z tym często stosowane w rzeźbiarstwem (słynny ołtarz Wita Stwosza w Kościele Mariackim w Krakowie jest wykonany z drewna lipowego). Liście mogą służyć jako pokarm dla bydła zarówno w stanie świeżym, jak i suszonym. Kwiaty lipy używane są w ziołolecznictwie jako środek napotny. Była drzewem czczonym i świętym. W polskich dworach po urodzeniu się dziewczynki wysadzano lipę jako pamiątkę tych urodzin. Wyrabiano z niej trzonki do kropideł. Wierzono, że w lipę nigdy nie uderza piorun, co z kolei skutkowało sadzeniem jej w zagrodach i wokół domostw. Od niej pochodzą nazwy wielu miejscowości, z których najbardziej chyba znana to Święta Lipka. Według wierzeń cień lipy nigdy nie sprowadzał choroby, ani nie uśmiercał ludzi. Pod lipą odpoczywał Jan Kochanowski. Pod lipą złożono także rannego w bitwie pod Maciejowicami Tadeusza Kościuszkę. 

Grupa roślin

Liściaste

Rodzina

Malvaceae - ślazowate (malwowate)

Charakterystyka Gatunku

Pokrój: Szerokostożkowy 

Wysokość: Od 15 do 30 m

Szerokość: Od 10 m do 20 m

Kwiaty

Rodzaj kwiatów: Drobne

Barwa kwiatów: Żółtobiałe

Kształt kwiatów:

Okres kwitnienia: Czerwiec, Lipiec

Liście

Trwałość liści: Sezonowe

Kolor liści: Zielone

Kolor liści jesienią: Żółty

Kształt liści: Kształt blaszek liśca pojedyńczego: Okrągły, Sercowaty

Owoce

Owoce drobne

Barwa: Beżowy

Okres owocowania: Jesień

Krztałt:

Zastosowanie: 

Pędy

Kolor pędów: Oliwkowy

System korzeniowy

Mięsiste korzenie, Rozległy, Korzeń główny

Podłoże

Rodzaj gleby: Gliniasta, Gliniasto-piaszczysta, Żyzna

Odczyn gleby: Obojętne (pH 5,0-6,0) (w tym lekko kwaśne)

Wilgotność: Podłoże umiarkowanie wilgotne

Stanowisko

Słoneczne

Siła wzrostu

Typowy dla gatunku

Formowanie

Tak

Strefa klimatyczna

3a od -40.0°C do -37.2°C

Zastosowanie polecane przez Bonsai Park

Nasadzenia naturalistyczne, Ogrody przydomowe, Zadrzewianie krajobrazowe, Zieleń publiczna, Zieleń osiedlowa, Aleje uliczne, Aleje parkowe, Szpaler, Żywopłot formowany

Dodatkowe informacje

Warunki uprawy: Wymaga uprawy przy podporze, Wrażliwa na zanieczyszczenie powietrza, Wrażliwa na zasolenie gleby

Cechy Użytkowe: Roślina lecznicza, Roślina miododajna, Pachnące kwiaty

Pora największej atrakcyjności: Lato

Walory:

Występowanie gatunku: Gatunek występuje w całej Europie, Azji Zachodniej. W Polsce rośnie w pojedynczo lub w niewielkich grupach w lasach.

Pochodzenie odmiany: