Rośliny iglaste łatwo można rozmnażać z nasion, jednak wielu ogrodników woli robić to z sadzonek. Pierwsza z tych metod jest pewniejsza, ale rozmnażanie z sadzonek ma dwie ważne zalety: uzyskujemy większe rośliny i szybciej, niż z nasion, a poza tym nowa roślina powtarza wszystkie cechy rośliny matecznej. Jeśli u dorosłego egzemplarza pojawią się jakieś różnice, będzie to wpływ wyłącznie warunków środowiskowych. Sadzonki są klonami rośliny matecznej i mają identyczny z nią kod genetyczny.
Mówimy, że z roślin iglastych pobieramy sadzonki zdrewniałe, ponieważ zazwyczaj robimy to późną jesienią lub na początku zimy. Jednak obchodzimy się z nimi tak, jak z sadzonkami, które mają liście, bowiem rośliny iglaste w większości nie zrzucają igieł na zimę i wciąż zachodzi w nich proces fotosyntezy i transpiracji. A więc wszystko odbywa się u nich tak samo, jak u sadzonek zielnych, słabo zdrewniałych czy półzdrewniałych. Sadzonki pobieramy z pędów bocznych, wyrastających ze środkowej lub dolnej części drzewa lub krzewu. Sadzonki z wierzchołka rośliny na ogół słabo się ukorzeniają.
Jałowce z reguły bardzo trudno się ukorzeniają. Radzimy sobie z tym problemem, pobierając sadzonkę z kawałkami starego drewna, to znaczy odcinamy pęd z kawałkami (1-2,5 cm) pędu głównego. Mimo że pęd główny ma już dwa lata, to o wiele łatwiej się ukorzenia. Żywotnik (Thuja) także nie wypuszcza korzeni zbyt łatwo, ale w jego przypadku pobieramy sadzonkę z piętką, czyli ze skrawkiem kory i odrobiną miazgi pędu, z którego sadzonka wyrasta. Tego rodzaju sadzonki pobieramy także z innych roślin iglastych. Najłatwiej robić to, odrywając jednoroczny pęd.
ODPOWIEDNIE GATUNKI
NAZWA ŁACIŃSKA NAZWA POLSKA
Abies spp. Jodła
Cedrus spp. Cedr
Chamaecyparis spp. Cyprysik
Cupressocyparis leylandii Cyprysowiec Leylanda
Ważne informacje
Termin: późna jesień lub początek zimy
Potrzebne będą: sekator, ostry nóż ogrodniczy
Warto mieć pod ręką: doniczkę lub tackę o głębokości co najmniej 10 cm, szklarnię lub mnożarkę z podgrzewanym dnem i systemem zraszającym albo konstrukcję z patyczków i folii, matę podgrzewającą i system zraszający, ukorzeniacz do sadzonek zdrewniałych, etykietki
Podłoże: 1 część torfu lub ziemi liściowej, 1 część piasku
Temperatura: w mnożarce powinno być około 20°C. Jeśli ukorzeniamy sadzonki w szklarni, to w dzień temperatura powinna wynosić w niej co najmniej 16°C, a w nocy 2-4°C
Światło: jasne, rozproszone
sadzonka z kawałkiem starego drewna
sadzonka z piętką
pęd
igły
POBIERANIE SADZONEK ROŚLIN IGLASTYCH
CIĘCIE PĘDÓW
Wybieramy rosnące poziomo gałązki długości 10-13 cm. Odcinamy je i obrywamy igły na dole.
PRZYGOTOWANIA
Koniec każdej sadzonki pokrywamy ukorzeniaczem do sadzonek zdrewniałych. Nadmiar proszku strząsamy.
SADZENIE
Sadzonki umieszczamy w otworkach przygotowanych w podłożu. Starannie ugniatamy ziemię wokół sadzonek.
UKORZENIANIE
Pojemnik z sadzonkami stawiamy w mnożarce, na macie podgrzewającej lub w szklarni. W szklarni dobrze jest cieniować rośliny agrowłókniną, jeśli słońce grzeje zbyt mocno.
PIELĘGNACJA
Przez całą zimę sprawdzamy temperaturę i wilgotność podłoża. Sadzonki trzymane w pomieszczeniu mogą się ukorzenić w ciągu miesiąca, zostawione w szklarni — do wiosny.
PRZESADZANIE Kiedy sadzonki już się ukorzeniły, przesadzamy je do większych doniczek, do bogatego w próchnicę podłoża. Wynosimy doniczki do ogrodu wtedy, gdy jesteśmy pewni, że nie będzie już wiosennych przymrozków. Obserwujemy jak rosną. Gdy ich system korzeniowy będzie odpowiednio wykształcony, przesadzamy je do większych pojemników, do bogatego, próchnicznego podłoża. Następnej wiosny rośliny można posadzić na stałych stanowiskach.
Ewentualne problemy
Sadzonki zaczynają gnić. Tak jak w przypadku większości sadzonek, największych wrogiem sadzonek z roślin iglastych są choroby grzybowe. Wietrzymy mnożarkę i podlewamy je tylko tyle, aby podłoże było lekko wilgotne.
Tę sadzonkę zaatakował grzyb.
